Waar een gezond mens tumormarkers tussen de 0 en 2 heeft, zat ik op 2300. Een harde klap. Ik was 20 jaar, sportief, vol energie – en ineens leek niets meer vanzelfsprekend.
Een periode die draaide om chemokuren, uitputting en afbraak. Maar ook om doorzetten, kleine lichtpuntjes en vasthouden aan wat me energie gaf: padel.